همه‌گیری تند و بی‌سابقه بیماری کرونا در پهنه جهانی، عرصه‌های مختلف بهداشتی، علمی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و دینی را تحت تأثیر قرار داد. هجمه به باورها و اعتقادات دینی و مذهبی ادیان مختلف یکی از آثار مهم این رویداد است. در جوامعی که نمادهای مذهبی، جلوه بیشتری دارد، شبهاتی که از سوی دین‌گریزان و رسانه‌های آنان به سطح جامعه متدیّن، پمپاژ می‌شود، بیشتر است.
شیعیان با گستردگی آداب مذهبی و پایبندی‌های عقیدتی و عملی خود، به عنوان مهم‌ترین مبارزان علیه شیطان، بیش از دیگران مورد هجمه واقع شدند. در این میان، خداناباوران، برخی از پیروان ادیان و مذاهب دیگر و به‌ویژه وهابیان در کنار ساده‌دلانی از شیعه و دین‌گریزان و حتّی برخی جریانات سیاسی و ضدّ انقلاب، فرصت را برای تاخت و تاز بر اعتقادات مردم مهیّا دیده و هرچه توانستند، کردند. فضای مجازی نیز مانند همیشه، جولانگاه این گروهک‌ها شد. کار به جایی رسید که برخی از مردم متدیّن با خواندن و بازنشر شبهات، بر روان و باورهای خویش چنگ می‌زدند. هرچند در این بین، برخی پرسش‌های خوب علمی نیز مطرح شد و زمینه بازاندیشی، پژوهش و پاسخ‌گویی به دور از جنجال را فراهم ساخت.
آنچه در ادامه آورده‌ایم، برخی از محورهایی است که ذیل آن با سوء استفاده یا برداشت نادرست از آموزه‌های روایی، در طول این شش - هفت ماه شبهاتی مطرح شده و شاید برخی از باورهای مردم را سست کرده باشد. همچنین نگاهی به رفتار جامعه دینی با این مشکلات، می‌تواند مروری بر قوّت‌ها و ضعف‌ها باشد و راه آینده را نشان دهد.
